وجه تسمیه محله های تهران
عودلاجان:این محله واقع در محدودهٔ خیابان های پامنار از غرب سیروس از شرق چراغ برق امیرکبیر از شمال و بوذرجمهری از جنوب بوده است.
چال میدان:نام چال میدان به زمان های بسیار قدیمی تر باز می گردد. به دلیل وجود دو مرکز بسیار قدیمی آیین تشیع در این مناطق بقعه امامزاده یحیی و بقعه امامزاده سیداسماعیل و نیز شکل گیری و توسعه آیین تعزیه خوانی و روایت نهضت عاشورا و نیز تمرکز مراکز اقتصادی آن زمان محله بازار در مجاورت این منطقه توسعه یافت.
سنگلج:سَنگِلَج یکی از محله های قدیمی شهر تهران است. محله سنگلج از ضلع جنوبی پارک شهر، خیابان بهشت تا بازار قوام الدوله و از غرب تا خیابان وحدت اسلامی و ٣٠ تیر و از شرق تا خیابان خیام امتداد داشته است.
برخی نام سنگلج را دگرگون شده سنگ رج دانسته اند. رج به معنی ردیف است و اصطلاح سنگ رج مربوط به تقسیم آب با پاره های سنگ بوده است.
پل چوبی:قبل از اینکه شهر تهران به شکل امروزی خود درآید، دور شهر دروازه هایی بنا شده بود تا دفاع از شهر ممکن باشد، یکی از آن ها دروازه شمیران بود با خندق هایی پر از آب در اطرافش که برای عبور از آن از پل چوبی استفاده می شد امروزه از این دروازه و آن خندق پر از آب اثری نیست، اما این محل همچنان به نام پل چوبی معروف است.
ونک:نام ونک تشکیل شده است از دو حرف (ون)که درخت زبان گنجشک است و حرف -ک -که به صورت صفت ظاهر می شود.
فرحزاد:این منطقه به دلیل آب و هوای فرح انگیزش به همین نام معروف شده است.
جوادیه:بسیاری از زمین های جوادیه متعلق به آقای فردانش بوده که اهالی محل به او جواد آقا بزرگ لقب داده بودند. مسجد جامعی نیز توسط جواد آقا بزرگ در این منطقه بنا شده است که به نام مسجد فردانش هم معروف است.