تاريخچه ی زنبورداری در ایران و جهان پودمان نگه داری از حیوانات کاروفناوری هشتم

تحقیق کاروفناوری پودمان نگه داری از حیوانات کاروفناوری هشتم

تاريخچه ی زنبورداری در دنيا

بشر تغييری در زندگی زنبور عسل نداده است، زنبور عسل همان است که هزاران سال قبل بوده ولی بشر در مورد بيولوژی و طرز نگه داری زنبور عسل در کندوی ساخت خود اطلاعات و تجربيات زيادی کسب کرده است. به طور دقيق آشکار نيست که از چه زمانی زنبور عسل از ساير زنبورها جدا شده و به جمع آوری شهد و گرده گل های روی آورده است. طبق نظر دانشمندان قدمت اين حشره از ٦٠ تا ١٥٠ ميليون سال قبل تخمين زده می شود.

از نقوشی که روی سنگ حکاکی شده واقع در غاری از دوران حَجَر در کوه های شرقی اسپانيا به دست آمده است، چنين استنباط می شود که بشر 8 تا 16 هزار سال پيش از ميلاد زنبور عسل را می شناخته و از عسل و موم آن استفاده می کرده است.

اولين اثری که از زنبور عسل به دست آمد، فسيلی است متعلق به چهل ميليون سال قبل که در آن زنبور عسل در داخل صمغ درخت محبوس شده، اين فسيل در موزه زنبور عسل در شهر وايمار آلمان نگه داری می شود.

در اديان الهی نيز از عسل به نيکی ياد شده است و در قرآن کريم نيز سوره ای به نام سوره نحل (زنبور عسل) نام گذاری شده است و از عسل به عنوان غذای شفابخش نام برده شده است.

تاريخچه ی زنبورداری مدرن در دنيا

زنبورداری مدرن بيش تر از همه مديون مطالعات و تحقيقات لانگستروت است، کندوهای با قاب متحرک از سال ها پيش متداول بود. ولی نامبرده موفق شد در سال 1851 ميلادی با پيداکردن فاصله صحيح عبور و مرور زنبورها دور شان ها و هم چنين بين شان ها و ديواره های کندوها و مشکل موم زدن و چسبيدن شان ها رابه جدار کندو حل کند.

در سال 1865 بارون فرانس فن هروشکا اهل مجارستان دستگاه استخراج عسل از موم (اکستراکتور) را با استفاده از قوه گريز از مرکز ساخت. در سال 1923 پروفسور کارل فون فريش موفق به کشف طرز حرف زدن زنبور عسل (به صورت رقص) گشته و به همين دليل در سال 1973 برنده جايزه نوبل شد.

در سال 1926 واتسون آمريکايی برای اولين بار ملکه را به وسيله ی آمپول، تلقيح مصنوعی کرد. در سال 1956 دانشمند روسی ترياسکو ثابت کرد که ملکه در پرواز جفت گيری هميشه با چندين نر جفت گيری می کند و بدين طريق بر عقايد قبلی مبنی بر اين که ملکه در زندگی فقط با يک نر جفت گيری می کند، خط بطلان کشيد.

تاريخچه زنبورداری در ايران

زنبورداری در ايران سابقه قديمی دارد. در دوره ی هخامنشيان نگه داری زنبور عسل در ايران رواج داشته و از عسل به عنوان يک ماده شيرين غذايی و دارويی استفاده می کرده اند، پيدا شدن دشنه مفرغی در لرستان منقش به شکل زنبور عسل و متعلق به 1200 سال قبل از ميلاد معرف قدمت آشنايی ايرانی ها با اين حشره مفيد است. با پيشرفت پرورش زنبور عسل در اروپا و آمريکا و با ورود کندوهای مدرن و ملکه های هيبريد به کشور ( 1335 به بعد) علاقه مندانی در نقاط عسل خيز کشور به ايجاد واحدهای بزرگ صنعتی پرورش زنبور عسل توجه کردند.